Kinderen met Kopzorgen

Dat kinderen psychische problemen hebben is bijna normaal geworden: in elke klas zitten wel meisjes en jongens met ADHD of een autismespectrumstoornis als PDD-NOS - zelfs de afkortingen raken ingeburgerd. Het is ook vanzelfsprekender geworden om voor dergelijke klachten hulp te zoeken. In deze documentaire laat Ingeborg Jansen het dagelijkse werk zien van een aantal behandelaars van de jeugdafdeling van Riagg Rijnmond.

In het contact van de behandelaars met kinderen en hun ouders komen vragen aan de orde als: hoe ga je als ouder om met een kind met een psychiatrische stoornis; wat zijn de voor- en nadelen van diagnostisering en wat vraagt de veeleisende samenleving van de huidige opvoeders? Hoe kunnen kinderen met een stoornis - en hun ouders - geholpen worden en wat zegt de toename van 'kinderen met een diagnose' over de huidige maatschappij?

KLIK HIER VOOR DE DOCUMENTAIRE (Duur: 55 min.)


Bron: http://www.hollanddoc.nl/kijk-luister/documentaire/k/kinderen-met-kopzorgen.html

Verband gewichtstoename tijdens zwangerschap en autisme kind

Onderzoekers hebben een verband weten aan te tonen tussen de gewichtstoename van moeders tijdens de zwangerschap en stoornissen die verwant zijn aan autisme. Autisme bij kinderen is geen direct gevolg van overgewicht bij de moeder, maar mogelijk wel van onderliggende processen zoals een abnormale hormoonspiegel of een ontsteking. Dat meldt Nu.

Onderzoekers van de University of Utah schrijven in het vakblad Pediatrics dat ze het verband bij twee groepen konden aantonen. In de eerste groep werden ruim honderd kinderen met stoornissen in het autismespectrum vergeleken met ruim tienduizend kinderen zonder een van deze stoornissen. In de tweede groep vergeleken ze bijna driehonderd kinderen met een stoornis in het autismespectrum met hun familieleden zonder stoornis. In beide groepen bleek een kleine gewichtstoename van de moeder al verband te houden met autisme bij haar kind.

Stoornissen in het autismespectrum zijn ontwikkelingsstoornissen waardoor kinderen sociale problemen hebben. Vaak kunnen ze minder goed contact leggen en minder goed communiceren met andere mensen.

Hoewel de werkelijke oorzaak van dit type stoornissen nog niet is gevonden, is dit onderzoek toch belangrijk. Het geeft aanwijzingen voor de risicofactoren van aandoeningen die aan autisme verwant zijn. Ook geeft het onderzoekers een richting om verder te zoeken naar de achterliggende oorzaken. Eerdere studies toonden het verband aan tussen het risico op autisme bij kinderen en de BMI (Body Mass Index) van een vrouw voor haar zwangerschap en haar gewichtstoename tijdens de zwangerschap. Deze studie bouwt hierop voort.

Bron: http://www.nationalezorggids.nl/jeugdzorg/nieuws/18132-verband-gewichtstoename-tijdens-zwangerschap-en-autisme-kind.html

What Learning Cursive Does for Your Brain

Ever try to read your physician’s prescriptions? Children increasingly print their writing because they don’t know cursive or theirs is unreadable. I have a middle-school grandson who has trouble reading his own cursive. Grandparents may find that their grandchildren can’t read the notes they send. Our new U.S. Secretary of the Treasury can’t (or won’t) write his own name on the new money being printed.

When we adults went to school, one of the first things we learned was how to write the alphabet, in caps and lower case, and then to hand-write words, sentences, paragraphs, and essays. Some of us were lucky enough to have penmanship class where we learned how to make our writing pretty and readable. Today, keyboarding is in, the Common Core Standards no longer require elementary students to learn cursive, and some schools are dropping the teaching of cursive, dismissing it as an “ancient skill.”[1]

 The primary schools that teach handwriting spend only just over an hour a week, according to Zaner-Bloser Inc., one of the nation's largest handwriting-curriculum publishers. Cursive is not generally taught after the third grade (my penmanship class was in the 7^th grade; maybe its just coincidence, but the 7^th grade was when I was magically transformed from a poor student into an exceptional student).

Yet scientists are discovering that learning cursive is an important tool for cognitive development, particularly in training the brain to learn “functional specialization,”[2] that is capacity for optimal efficiency. In the case of learning cursive writing, the brain develops functional specialization that integrates both sensation, movement control, and thinking. Brain imaging studies reveal that multiple areas of brain become co-activated during learning of cursive writing of pseudo-letters, as opposed to typing or just visual practice.

There is spill-over benefit for thinking skills used in reading and writing. To write legible cursive, fine motor control is needed over the fingers. Students have to pay attention and think about what and how they are doing it. They have to practice. Brain imaging studies show that cursive activates areas of the brain that do not participate in keyboarding.

Much of the benefit of hand writing in general comes simply from the self-generated mechanics of drawing letters. During one study at Indiana University to be published this year,[3] researchers conducted brain scans on pre-literate 5-year olds before and after receiving different letter-learning instruction. In children who had practiced self-generated printing by hand, the neural activity was far more enhanced and "adult-like" than in those who had simply looked at letters. The brain’s “reading circuit” of linked regions that are activated during reading was activated during hand writing, but not during typing. This lab has also demonstrated that writing letters in meaningful context, as opposed to just writing them as drawing objects, produced much more robust activation of many areas in both hemispheres.

In learning to write by hand, even if it is just printing, a child’s brain must:

• Locate each stroke relative to other strokes.

• Learn and remember appropriate size, slant of global form, and feature detail characteristic of each letter.

• Develop categorization skills.

Cursive writing, compared to printing, is even more beneficial because the movement tasks are more demanding, the letters are less stereotypical, and the visual recognition requirements create a broader repertoire of letter representation. Cursive is also faster and more likely to engage students by providing a better sense of personal style and ownership.

Other research highlights the hand's unique relationship with the brain when it comes to composing thoughts and ideas. Virginia Berninger, a professor at the University of Washington, reported her study of children in grades two, four and six that revealed they wrote more words, faster, and expressed more ideas when writing essays by hand versus with a keyboard.[4]

There is a whole field of research known as “haptics,” which includes the interactions of touch, hand movements, and brain function.[5] Cursive writing helps train the brain to integrate visual, and tactile information, and fine motor dexterity. School systems, driven by ill-informed ideologues and federal mandate, are becoming obsessed with testing knowledge at the expense of training kids to develop better capacity for acquiring knowledge.

The benefits to brain development are similar to what you get with learning to play a musical instrument. Not everybody can afford music lessons, but everybody has access to pencil and paper. Not everybody can afford a computer for their kids−maybe such kids are not as deprived as we would think.

Take heart. Some schools just celebrated National Handwriting Day on Jan. 23. Cursive is not dead yet. Parents need to insist that cursive be maintained in their local school.

[1] Slape, L. “Cursive Giving Way to Other Pursuits as Educators Debate Its Value.” The Daily News, Feb. 4, 2012. http://tdn.com/news/local/cursive-giving-way-to-other-pursuits-as...

[2] James, Karin H. an Atwood, Thea P. (2009).The role of sensorimotor learning in the perception of letter-like forms: Tracking the causes of neural specialization for letters. Cognitive Neuropsychology.26 (1), 91-100.

[3] James, K.H. and Engelhardt, L. (2013). The effects of handwriting experience on functional brain development in pre-literate children. Trends in Neuroscience and Education. Article in press.

[4] Berninger, V. “Evidence-Based, Developmentally Appropriate Writing Skills K–5: Teaching the Orthographic Loop of Working Memory to Write Letters So Developing Writers Can Spell Words and Express Ideas.” Presented at Handwriting in the 21st Century?: An Educational Summit, Washington, D.C., January 23, 2012. 

[5] Mangen, A., and Velay, J. –L. (2010). Digitizing literacy: reflections on the haptics of writing. In Advances in Haptics, edited by M. H. Zadeh. http://www.intechopen.com/books/advances-in-haptics/digitizing-li....

Bron: http://www.psychologytoday.com/blog/memory-medic/201303/what-learning-cursive-does-your-brain

Stofwisselingsproblemen bij kinderen met ADHD

Kinderen met ADHD hebben vaker last van verstopping en ontlastingsincontinentie dan leeftijdsgenoten zonder ADHD. Dat blijkt uit een Amerikaans onderzoek van de Uniformed Services University of the Health Sciences, zo meldt Gezondheidsnet.

Voor het onderzoek werden de gegevens van bijna 750.000 kinderen van 4 tot 12 jaar verzameld. Van deze kinderen kregen 33.000 de diagnose ADHD. Hiervan bleek 4,1 procent last te hebben van obstipatie. Van de kinderen zonder ADHD had 1,5 procent last van verstopping. Bovendien had 0,9 procent van de ADHD’ers ontlastingsincontinentie, tegenover 0,15 procent van de leeftijdsgenoten zonder ADHD.

Zelfs als de resultaten werden gecorrigeerd voor andere factoren, zoals leeftijd, geslacht en plaats in het gezin, bleken ADHD’ers zes keer zo vaak obstipatie en drie keer zo vaak ontlastingsincontinentie te hebben als leeftijdsgenoten zonder ADHD. Het onderzoek suggereert een relatie tussen ADHD en darmproblemen, maar toont niet aan dat de gedragsstoornis de verstopping of incontinentie veroorzaakt. De onderzoekers vermoeden dat kinderen met ADHD mogelijk minder snel reageren op lichamelijke signalen dat ze naar de wc moeten. De resultaten van het onderzoek verschenen in het tijdschrift Pediatrics.

Bron: http://www.nationalezorggids.nl/jeugdzorg/nieuws/18081-kinderen-met-adhd-hebben-vaker-darmproblemen.html

Toelichting

...”Wanneer we naar de mens kijken, dan zien we dat we op het lichamelijke vlak het meest beweeglijk zijn aan de onderkant: in onze stofwisseling en ledematen. Het minst beweeglijk zijn we in ons hoofd. De geringste beweging van de hersenen kan al ernstige gevolgen hebben. We zouden ook kunnen zeggen dat er vanuit de ledematen en de stofwisseling een stroom aan beweeglijkheid komt, die als het ware in evenwicht gehouden wordt door de vormkracht vanuit de hersenen. Onze hersenen zijn, als zetel van het denken, het orgaan dat orde en structuur aanbrengt: het bepaalt welke zintuigen belangrijk zijn en welke als achtergrond genegeerd moeten worden. Het geeft richting aan onze bewegingen en maakt onze handelingen doelgericht en zinvol.
   Bij kinderen met ADHD is dit evenwicht verstoord. Bij zonnekinderen* is er te weinig beweging in het denken en bij kinderen met ADHD is er te veel beweeglijkheid in het denken en het waarnemen: ze zijn creatief, kunnen goed associëren, maar zijn niet in staat een gedachtenlijn vast te houden. Ze zijn beweeglijk, maar hebben hun bewegingen niet onder controle. Ze nemen alles waar, maar kunnen daarin niet selecteren, zodat hun de essentie vaak ontgaat. Hun werk is chaotisch, hun bewegingen zijn ongecontroleerd en in hun emoties zijn ze vaak wat labiel.
   Overal is een overdaad aan beweging te zien, maar een gebrek aan vorm, orde en structuur.”

Bron: Terlouw, M., Mensink, A. & Rijke, de H. (2000). Kinderen met een raadsel. Zeist: Christofoor.

 Deze laatst genoemde factoren spelen in de spijsvertering een belangrijke rol, denk maar aan de peristaltische beweging van de darmen. Maar ook de werking van andere organen zoals de lever die ook met ritme door de dag heen werkt. Zo verbrandt de lever bijv. het beste vetten tot 15:00 en daarna worden juist de suikers verwerkt.

*kinderen die moeilijk leren

Temple Grandin: over de noodzaak van kunstzinnige lessen in basisschool voor kinderen met autisme.

Het interview is te zien door op de onderstaande link te klikken en duurt ongeveer 10 minuten:

http://m.youtube.com/watch?v=Ok6jkDiJFAQ


Achtergrond informatie over Temple Gardin
Temple Grandin (een vrouw met autisme  is in de wereld van autisme een legende. Haar bijdrage aan de wetenschappelijke kennis omtrent autisme is uniek en beter dan elk ander individu. Er is dan ook een reden dat zij # 23 op de lijst van de 100 meest invloedrijke mensen van de 'Time's list' staat. 

Voor meer informatie over Temple Grandin, klik HIER.

Scholen vrezen 'moeilijke leerlingen'

Meer dan de helft van de basisscholen is niet klaar voor het opnemen van (meer) kinderen met leer- en gedragsproblemen. Dat meldt KRO Brandpunt op basis van een enquête door vakbond CNV onder schooldirecteuren.

52 procent van de scholen weigerde de afgelopen jaren kinderen met leer- en gedragsproblemen. Vanaf volgend jaar augustus kan dat niet meer. Dan gaat de wet op passend onderwijs in die scholen verplicht voor iedere leerling die zich aanmeldt een plek te regelen.

Extra geld 

Ruim 60 procent van de scholen zegt daar nog niet klaar voor te zijn. Veel scholen hebben nu al moeite om het aantal leerlingen dat speciale aandacht nodig heeft, op te vangen. Ook zeggen de scholen extra ondersteuning nodig te hebben.

Volgens vakbond CNV moet er minstens 200 miljoen euro bij om de wet te kunnen uitvoeren. Maar voorzitter Helen van den Berg vreest dat het geld er niet komt. "Dat betekent dat we te maken hebben met grotere klassen, hogere werkdruk, dus daar voorzie ik echt een probleem."

Bron: http://nos.nl/artikel/564882-scholen-vrezen-moeilijke-leerlingen.html

Stoute kinderen: de ontwikkeling van het geweten

Vanaf welke leeftijd kan een kind zich verplaatsen in een ander? En wat is eigenlijk stout zijn? Het geweten ontwikkelt zich een slag in de rondte bij kinderen. Het is belangrijk om te beseffen dat kinderen in dit opzicht heel anders in elkaar steken dan volwassenen en dat je kleine kind niet 'slecht luistert' of 'stout is' wanneer hij meermaals iets doet wat niet mag.

Geweten

Het besef van wat goed en fout is noemen we het geweten. Kleine kinderen hebben al een geweten, maar geen impulsbeheersing. Als vader gezegd heeft dat Melle niet aan het stopcontact mag zitten, dan geldt dat zolang vader er bij is. Peuters gaan er van uit dat het verbod alleen geldt zolang degene die het verbod heeft uitgesproken, erbij is. Melle denkt dat hij gewoon weer aan het stopcontact mag zitten zodra vader er niet meer bij is. Dit heet het externe geweten. Na deze fase gaan kinderen zichzelf vermanend toespreken als zij iets doen dat niet mag. Ze gaan overigens wel verder met wat ze aan het doen zijn, maar nemen de externe rol op zich. Een fase verder schuift het kind de schuld in andermans schoenen. Niet om te liegen, maar omdat het kind beseft dat het niet mocht wat hij gedaan heeft. Dat is verwarrend en daar moet een logische verklaring voor gevonden worden; bijvoorbeeld dat de kat het gedaan heeft. De angst van straf ligt niet op de loer. Rond de kleuterleeftijd weten de meeste kinderen wel of wat ze doen in de haak is en vanaf een jaar of zes ontwikkelt zich het geweten pas echt.

Zelfbeheersing

Kinderen zijn ook hard aan het werk om zich de kunst van de zelfbeheersing eigen te maken. Nou vinden volwassenen het vaak al moeilijk om verleidingen te weerstaan (laat maar eens een dag lang een zak drop open op tafel staan), maar voor kinderen is dit nog lastiger. In onderzoeken komt naar voren dat kleuters die moeten kiezen tussen nu iets kleins of straks iets groots daar enorme moeite mee hebben. De kleuters die het wel gelukt was om zich te beheersen waren zichzelf aan het afleiden: wippen op de stoel, liedjes zingen of de ogen dichthouden. Dat een kleuter dus iets lekkers pakt terwijl jij zei dat het niet mocht, zou je in plaats van stout dus ook onkunde kunnen noemen. Berg die snoeppot dus maar gewoon goed op, dat scheelt je kind weer conflicten met zichzelf.

Verplaatsen in een ander
Onderzoek heeft uitgewezen dat baby's gezichtsuitdrukkingen lezen en interpreteren; ze reageren empathisch al kunnen ze nog geen onderscheid maken tussen zichzelf en de ander. De basis van een geweten in aanleg. Kinderen maken hier nog heel wat ontwikkeling in door. Waar een peuter nog zonder schroom een mep uitdeelt aan een ander kind, zijn kleuters alweer een stuk voorzichtiger. Zij hebben meer inlevingsvermogen. De peuter is niet stout, hij merkt er zelf niets van, dus ziet niet echt het probleem. In hersenonderzoek zie je mooi dat een deel van je hersenen (cyrus cingularis) actief wordt wanneer je pijn hebt. Wanneer het geweten goed ontwikkeld is, wordt dit gebied tevens actief als een ander pijn heeft. Het is dus niet een kwestie van bedenken: 'goh, hij zal wel pijn hebben'; je vóelt daadwerkelijk de pijn. Deze hersencellen worden niet alleen actief bij pijn, maar ook bij morele vraagstukken. Het geweten is niet alleen een kwestie van redeneren, maar tevens van emotie, invoelen. Naarmate het geweten dus verder ontwikkelt, kan je kind zich beter in een ander verplaatsen.

Jokken of liegen
Kinderen tot een jaar of zeven hebben moeite met het verschil tussen fantasie en werkelijkheid. Bovendien kunnen ze oorzaak en gevolg moeilijk vaststellen. Hierdoor is het navertellen van een gebeurtenis in de praktijk soms niet meer dan 'gebaseerd op ware feiten'. Bij jonge kinderen spreek je van jokken; zij kunnen de waarheid nog niet bewust verdraaien. Het is daarmee geen liegen te noemen. Maak geen ophef van het jokken. Kijk samen naar wat er precies gebeurt is en help je kind hiermee oorzaak en gevolg onder de knie te krijgen. Op momenten dat je zeker weet dat je kind iets gedaan heeft, kun je dit gewoon constateren. Vraag niet naar de bekende weg, dan hoeft een kind niet in de verleiding te komen om te jokken en leert het eerlijk te zijn.

Vanaf een jaar of zeven spreekt men van liegen; zij kunnen de waarheid bewust verdraaien. Kinderen jokken of liegen meestal omdat ze bang zijn voor straf of omdat ze bang zijn je teleur te stellen. Het is verstandig om dan ook goed naar jezelf te kijken; hoe reageer je op gedrag van je kind waar jij moeite mee hebt? Geef je bijvoorbeeld aan dat je het prettig vindt dat jullie er samen over kunnen praten? Dan kun je vervolgens ook reageren op hetgeen er gebeurd is, dit sluit elkaar niet uit. 

Wanneer je kennis hebt over de morele ontwikkeling zul je met andere ogen kijken naar je kind. Misschien moet je zelfs glimlachen bij de 'de-poes-deed-dat'-verhalen.

Bronnen

 Kleine ontwikkelingspsychologie | R. Kohnstamm | ISBN 9789031334520

 Had me dat eerder verteld | J. van der Ploeg | ISBN 9789066652705

 En als we nou weer eens gewoon gingen opvoeden | G. Feddema & Wagenaar | ISBN 9789049106591

http://www.independent.co.uk

http://kiind.nl/articles/445

Action Imitation Predicts Language Development in Children

“Like father, like son.” Most children imitate the actions and behaviors of their parents as they are developing. Often young boys will imitate their fathers, and little girls will model actions after their mothers. Action imitation begins early for children and is essential to their growth and language development, according to a recent study published in the journal of Child Development.

The current study examined whether imitative actions at 18 months of age predicted language production at 36 months. Few scientific studies have investigated the correlation between action imitation and language development in children older than 2 years of age.

Researchers used a sample comprised of 42,517 typically developing children: 20,902 girls and 21,615 boys. A questionnaire measuring various aspects of communication, language, nonverbal and social skills was administered to the parents at 18 months and 36 months.

Subsequently, the findings showed a significant correlation between a child’s imitative actions at 1.5 years and language production at 3 years of age. Children that were delayed in early language comprehension were shown to have difficulties with later language development.

The overall findings conclude that a child’s poor imitative actions at 18 months are a significant non-verbal indicator for delays in language production. Language development delays can cause a child to become frustrated and angry because of their inability to properly communicate. Parents should be aware that language delays can affect a child’s emotional well-being and behavior.

Journal reference:

Zambrana, Imac M., Eivind Ystrom, Synnve Schjølberg, and Francisco Pons. 2013. “Action Imitation at 1½ Years Is Better Than Pointing Gesture in Predicting Late Development of Language Production at 3 Years of Age.” Child Development 84:560–573.

Bron: http://neuronetlearning.com/blog/action-imitation-predicts-language-development/

Wisselende bedtijden oorzaak gedragsproblemen bij kinderen

Kinderen die op onregelmatige tijden slapen hebben vaker last van gedragsproblemen. Een onregelmatig slaapritme kan leiden tot verstoring van processen die te maken hebben met de ontwikkeling van het brein. Dat blijkt uit een Brits onderzoek, zo meldt GGZnieuws.

Onderzoekers van de University College in London analyseerden gegevens van meer dan 10.000 kinderen. Zij verzamelden informatie over de bedtijd van kinderen op 3-, 5- en 7-jarige leeftijd. Door leraren en ouders werden op verschillende momenten vragenlijsten ingevuld over het gedrag van de deelnemende kinderen.

Kinderen die op onregelmatige tijden naar bed gaan blijken vaker gedragsproblemen te hebben dan kinderen die steeds rond dezelfde tijd gaan slapen. Hoe langer de kinderen op onregelmatige tijden naar bed worden gebracht, hoe groter de problemen met hun gedrag. Kinderen die op één moment tijdens het onderzoek een onregelmatige bedtijd hadden, scoorden gemiddeld een halve punt hoger op de 'gedragsproblemenschaal'. Sliepen ze op twee momenten op onregelmatige tijden, bijvoorbeeld op 3- en 5-jarige leeftijd, dan scoorden ze ongeveer een punt hoger. Onregelmatige bedtijden op alle drie de leeftijden, zorgden voor een hogere score van iets meer dan twee punten op de gedragsproblemenschaal. Het gedrag van kinderen, die eerder op onregelmatige tijden naar bed gingen maar later meer regelmaat kregen, liet een verbetering zien.

Volgens onderzoeker Yvonne Kelly toont het onderzoek aan dat onregelmatige bedtijden op verschillende manieren kunnen bijdragen aan gedragsproblemen. 'Ten eerste staat het wisselen van de bedtijd de biologische klok in de weg, wat leidt tot een soort jetlag. Ten tweede verstoort een onderbroken slaap processen die te maken hebben met de ontwikkeling van het brein.' De onderzoeker concludeert dat het voor de ontwikkeling van kinderen belangrijk is dat ze op regelmatige tijden gaan slapen. Ze benadrukt dat bij het ontstaan van gedragsproblemen ook andere factoren een rol spelen. De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in Pediatrics.

© Nationale Zorggids

Bron: http://www.nationalezorggids.nl/jeugdzorg/nieuws/18013-wisselende-bedtijden-oorzaak-gedragsproblemen-bij-kinderen.html

Schrijven versus typen: wat zegt de neurowetenschap?

Computers en tablets zijn niet meer weg te denken uit onze maatschappij en het onderwijs. Daarmee rijst de vraag of het nog wel nodig is om kinderen letters te leren schrijven – we hebben immers toetsenborden tot onze beschikking? Onderzoek laat zien dat schrijven en typen een verschillend effect hebben op diverse cognitieve functies. Dit beïnvloedt niet alleen de schrijf-, maar ook de leesvaardigheid.

Steve Jobsscholen, Ipad-apps voor baby’s en ieder kind een schoollaptop: computers zijn een onmisbaar onderdeel in de educatie van de huidige generatie kinderen. In de media buitelen experts over elkaar heen om te betogen dat dit wel of juist geen vooruitgang is.

Een van de tegenstanders van computergebruik door kinderen is Manfred Spitzer, een Duitse psychiater. Hij betoogt in zijn boek Digitale Dementie: hoe wij ons verstand kapotmaken dat kinderen leren van werkelijk contact met mensen, van echte ervaringen – en niet van beeldschermen.

Eén van de claims die Spitzer maakt, is dat schrijven belangrijk is voor de leesontwikkeling van kinderen: “Jonge Chinezen kunnen karakters minder goed onthouden als ze ze op de computer leren en maken. Je moet ze tekenen, met je eigen handen. Dan onthoud je ze! Zo werkt ons brein.” (NRC Next, 25 juni 2013). Paradoxaal genoeg kunnen digitale hulpmiddelen het schrijven ook juist ondersteunen: zo bestaat er een applicatie genaamd ‘abc PocketPhonics’ waarmee kinderen kunnen leren schrijven – met de hand. En zo zijn er meer computerprogramma’s die het schrijven beogen te bevorderen met behulp van computer, tablet of digitaal schoolbord.

Maar wat is nu precies het effect van typen op schrijf- en leesvaardigheden? En verleren mensen die weinig met de hand schrijven ook bepaalde algemene motorische of cognitieve vaardigheden? Zijn er verschillen in hersenactiviteit tussen schrijven en typen? Er is nog niet veel gedegen wetenschappelijk onderzoek gedaan naar deze vragen. Dat komt gedeeltelijk doordat het lastig is om twee groepen te vinden die je kunt vergelijken: er zijn nog maar weinig mensen die géén gebruik maken van computers. Desalniettemin zijn er een aantal studies die deze vragen proberen te beantwoorden.

Als je weinig schrijft, wordt je handschrift slechter en schrijf je waarschijnlijk langzamer – dat zal niemand verbazen. Maar wordt je fijne motoriek in het algemeen ook slechter als je meer typt dan schrijft? In een onderzoek werden twee groepen volwassenen vergeleken: een ‘computergroep’ (die vooral de computer gebruikte voor tekstverwerking) en een ‘schrijfgroep’. Beide groepen werd gevraagd een aantal testjes uit te voeren om de fijne motoriek te testen. Het bleek dat op één van de testen, waarin mensen een lijn moesten volgen met een pen zonder af te wijken, de computergroep veel langzamer was dan de schrijfgroep (Sulzenbruck et al., 2011). Meer typen en minder schrijven beïnvloedt dus niet alleen het schrijven zelf, maar ook andere gerelateerde basale motorische vaardigheden.

Het effect van schrijven op leesvaardigheid

Het herkennen van letters is een voorstadium van het vloeiend leren lezen. De snelheid en nauwkeurigheid waarmee kleuters letters kunnen benoemen, is een goede voorspeller van hun latere leesvaardigheden (James & Engelhardt, 2012). Om letters van elkaar te kunnen onderscheiden en tegelijkertijd letters in verschillende groottes en lettertypen als hetzelfde te categoriseren, moet je letten op bepaalde kenmerken van de letters, terwijl je andere juist moet negeren.

Onderzoekers denken dat kinderen dit onderscheid leren maken doordat ze letters schrijven. In het begin zijn hun geschreven letters nog niet erg stabiel – en juist die variatie is essentieel. Doordat ze verschillende versies van de geschreven letters maken en zien, leren ze namelijk wat de cruciale invariante eigenschappen zijn van een bepaalde letter.

De onderzoekers testten deze hypothese door een groep kinderen die nog niet kon lezen letters te leren, ofwel door ze te schrijven, ofwel door ze alleen maar te laten zien. Beide groepen leerden succesvol de letters herkennen, maar alleen de groep die ze leerde door ze te schrijven, had hogere hersenactiviteit tijdens het zien van de letters in een gebied dat betrokken is bij lezen van letters door volwassenen, het linker fusiforme gebied (James, 2010)

Waarom is het relevant om te kijken naar verschillen in hersenactiviteit als beide groepen kinderen de letters leerden herkennen? Kinderen worden niet geboren met gespecialiseerde ‘lees’- of ‘schrijf’-hersengebieden: deze specialisatie ontwikkelen ze in de kindertijd door hun ervaring met taal. Onderzoekers die de ontwikkeling van kinderen onderzoeken, kijken vaak eerst naar volwassenen om te zien hoe de hersenen functioneren als de ontwikkeling voltooid is. Vervolgens vergelijken ze dit met de hersenactiviteit van kinderen – in dit geval van kinderen die nog niet kunnen lezen. De hersenactiviteit van de groep kinderen die de letters had geleerd door ze met de hand te schrijven, leek meer op de ‘volwassen’ hersenactiviteit dan die van de groep kinderen die de letters leerde door ze passief te bekijken. Met andere woorden: beide groepen kinderen konden de letters na de training herkennen, maar toch was er een verschil in hun ‘lees’-hersenontwikkeling.

In een vervolgstudie keken de onderzoekers specifiek naar het verschil tussen typen en schrijven met de hand. De uitkomst was hetzelfde: het linker fusiforme gebied is meer actief tijdens het zien van letters die geleerd zijn door te schrijven, dan wanneer ze zijn geleerd door te typen of door de vorm van de letter te volgen met een vinger. Het is dus specifiek het schrijven van letters met de hand dat dit hersengebied activeert (James & Engelhardt, 2012).

Schrijven zorgt er dus voor dat kinderen die nog niet kunnen lezen eenzelfde hersengebied activeren als volwassen lezers wanneer ze een letter zien. Dit gebeurt niet als kinderen de letters leren door te typen. Een verklaring hiervoor is dat schrijven leidt tot meer variatie in de geproduceerde letters. Als dat het enige verschil zou zijn, zouden kinderen letters ook beter moeten onthouden wanneer ze deze in verschillende lettertypen te zien zouden krijgen. Dit is nog niet onderzocht, maar het blijkt dat er nóg een belangrijk verschil is tussen schrijven en typen.

Schrijven en het leren van nieuwe motorprogramma’s

Naast de hypothese dat schrijven met de hand leidt tot meer variatie en daardoor tot het beter leren van letters, is er nog een andere, complementaire verklaring. Waarneming en handeling zijn sterk gekoppeld: je leert beter waarnemen als je een daarmee samenhangende handeling uitvoert. Dit geldt ook voor lezen en schrijven. Maar hoe werkt dat precies?

Tijdens het leren schrijven van een letter wordt er een specifiek motorprogramma opgeslagen in de hersenen: een soort beschrijving van de precieze bewegingen die moeten worden uitgevoerd om een bepaalde letter te schrijven. Dit motorprogramma wordt geactiveerd als je dezelfde letter opnieuw wilt schrijven. Maar hetzelfde programma wordt vervolgens ook actief als je de letterziet, denken hersenwetenschappers.

Als je een nieuwe letter leert door te typen, ontstaat er geen uniek motorprogramma dat bij het schrijven van deze letter hoort. Dat komt doordat de ‘typhandeling’ geen intrinsieke relatie heeft met de vorm van de letters – voor iedere toets maak je immers dezelfde beweging. De koppeling die hierdoor ontstaat helpt je dus niet bij het leren herkennen van letters. Kun je daardoor de letter minder goed onthouden?

In een onderzoek werden volwassenen onderzocht die nieuwe letters moesten leren, ofwel door ze met de hand te schrijven, ofwel met een toetsenbord. Vervolgens testten de onderzoekers of de proefpersonen de oriëntatie van de nieuwe letters herkenden (zoals bij b versus d) en ze maten tegelijkertijd de hersenactiviteit van de proefpersonen met een fMRI scanner.

Proefpersonen herkenden letters beter én gedurende een langere periode als ze deze met de hand hadden geschreven. De hersenactiviteit van de proefpersonen was groter in een aantal gebieden wanneer vergeleken werd tussen het waarnemen van letters die geleerd waren door te schrijven met die van het waarnemen van letters die geleerd waren door te typen: het linker gebied van Broca (IFG) en de linker en rechter parietaalgebieden (IPL). Uit eerder onderzoek weten we dat deze hersengebieden betrokken zijn bij het uitvoeren, inbeelden en waarnemen van handelingen (Longcamp et al., 2008).

In eenzelfde soort studie, maar dan niet met volwassenen als proefpersonen maar met kinderen die nog niet konden lezen, bleek dat ook zij letters of karakters die ze leerden op de computer minder goed herkenden dan als ze deze geleerd hadden door ze te schrijven (Longcamp et al., 2005).

Letters leren door ze met de hand te schrijven leidt tot betere herkenning van de nieuwe letters, zowel bij volwassenen als bij kinderen die nog niet kunnen lezen. Wanneer proefpersonen de nieuw geleerde letters te zien krijgen, worden hersengebieden actief die betrokken zijn bij motorische handelingen, maar alleen als ze de letters leerden door te schrijven. Dit duidt erop dat letterspecifieke motorprogramma’s niet alleen betrokken zijn bij het schrijven, maar ook bij het lezen.

Schrijven versus typen

Uit deze onderzoeken blijkt dat schrijven met de hand wezenlijk andere effecten heeft op verschillende cognitieve functies dan typen op een toetsenbord. Onderzoekers denken dat de motorische handeling, het schrijven zelf, de oorzaak is van deze verschillen. Ten eerste zorgt schrijven voor betere fijne motorische vaardigheden. Ten tweede wordt bij het lezen (waarnemen en herkennen van letters) informatie gebruikt van de motorprogramma’s waarmee je de lettersschrijft. En die motorprogramma’s ontwikkelen kinderen niet of minder wanneer ze letters leren door te typen. Verder is de variatie in de letterproductie van kinderen belangrijk om de invariante eigenschappen van letters te leren, wat bijdraagt aan het herkennen en onderscheiden van letters. Ten slotte worden bij kinderen die letters leren door te schrijven hersengebieden actief tijdens het zien van letters die bij volwassenen gebruikt worden tijdens het lezen.

Deze onderzoeken wijzen in dezelfde richting, namelijk: schrijven is iets anders dan typen. Maar er is geen enkel bewijs dat kinderen zonder de motorische vaardigheid van het schrijven niet in staat zouden zijn te leren lezen. De onderzoeken laten enkel zien dat een motorische component in het leesonderwijs het leren lezen vergemakkelijkt.

Meer weten?

James, K.H. (2010). Sensori-motor experience leads to changes in visual processing in the developing brain. Developmental Science, 13(2), 279-288.

James, K.H., & Engelhardt, L. (2012). The effects of handwriting experience on functional brain development in pre-literate children. Trends in Neuroscience and Education, 1(1), 32-42.

Longcamp, M., Boucard, C., Gilhodes, J.C., Anton, J.L., Roth, M., Nazarian, B., & Velay, J.L. (2008). Learning through hand- or typewriting influences visual recognition of new graphic shapes: behavioral and functional imaging evidence. Journal of Cognitive Neuroscience, 20(5), 802-815.

Longcamp, M., Zerbato-Poudou, M.T., & Velay, J.L. (2005). The influence of writing practice on letter recognition in preschool children: a comparison between handwriting and typing. Acta Psychologica, 119(1), 67-79.

Sulzenbruck, S., Hegele, M., Rinkenauer, G., & Heuer, H. (2011). The death of handwriting: secondary effects of frequent computer use on basic motor skills. Journal of Motor Behavior, 43(3), 247-251.


Bron: http://www.4w.kennisnet.nl/artikelen/2013/10/15/schrijven-versus-typen-wat-zegt-de-neurowetenschap/

Een echte jongens film

Worden jongens lastiger of hebben wij als maatschappij, opvoeders en onderwijzers, steeds meer last van jongensgedrag? Waar vroeger kinderen nog gewoon druk, onrustig of juist in zichzelf gekeerd waren, wordt dat gedrag de laatste tijd steeds meer gelabeld als bijvoorbeeld ADHD of Asperger.

Omdat jongens ook in het onderwijs minder 'in het gareel' lopen dan meisjes, heeft die etikettering voor jongens vaak eerder consequenties. Met de moeizame schooltijd van haar eigen zoon als rode draad, onderzoekt Katinka de Maar hoe jongens in het onderwijs hun weg proberen te vinden. De maakster kijkt ook naar het grotere geheel: kunnen jongens nog wel echte jongens zijn in de hedendaagse maatschappij en wat vinden die jongens er eigenlijk zelf van?


Klik HIER om de aflevering te bekijken.

Bron: http://www.hollanddoc.nl/kijk-luister/documentaire/e/echte-jongens-film.html

Knitting Helps Students Learn Basics

Knitting may result in more than just a warm scarf. These days, some educators are using knitting as a unique tool to teach students about reading, math, number and color patterns, which helps students gain a better understanding of other more traditional school subjects. NBC 7's education reporter Rory Devine has the story.

Klik HIER de link om de rapportage te bekijken.


Bron: http://www.nbcsandiego.com/video/#!/news/local/Knitting-Helps-Students-Learn-Basics/227155811#ixzz2hWExKgLI

Onderwijsbudget in de plus na begrotingsakkoord met D66, CU en SGP

Een eerste lezing van het begrotingsakkoord dat regeringspartijen VVD en PvdA vanavond sloten met D66, ChristenUnie en SGP leert dat de terugkeer van de gratis schoolboeken niet ten koste gaat van de afgesproken investering van 650 miljoen euro in onderwijs.  Voor komend jaar wordt dat budget toegevoegd aan de lumpsum die beschikbaar is voor alle onderwijssectoren, daarna wordt het budget voor een groot deel gekoppeld aan concrete doelen.

Zo wordt vanaf 2015 80 miljoen euro gereserveerd voor 'betere leraren en schoolleiders', dat bedrag loopt vanaf 2017 op naar 100 miljoen en geldt vooralsnog als structurele post.  Voor conciërges en klassenassistenten wordt vanaf 2015 structureel 50 miljoen euro extra gereserveerd. De bezuinigingen op leerwegondersteunend en praktijkonderwijs  worden geschrapt.

Voor zomerprogramma's in het onderwijs en schakelklassen is vanaf 2015 structureel 25 miljoen euro beschikbaar, voor praktijk- en techniekonderwijs komt er vanaf dat moment jaarlijks 100 miljoen euro bij. Voor onderzoek en innovatie wordt eveneens structureel 100 miljoen geïnvesteerd.

De kleine scholen is in 2015 en 2016 twintig miljoen euro beschikbaar voor kwaliteitsverbetering. Dat lijkt een gebaar richting ChristenUnie en SGP. Als al deze posten zijn ingevuld, blijft er structureel 175 miljoen euro extra beschikbaar voor de lumpsum.

Nog een opvallend detail: er komt volgens het document meer druk op deelnemers in het mbo en studenten in het hbo en wo om haast te maken met afstuderen.  Volgend jaar moet worden uitgewerkt hoe dat precies moet gaan gebeuren.

Tegenover deze extra's staan ook inhoudingen. Zo is de inflatiecorrectie terug als bezuinigingspost. Het is op dit moment niet duidelijk of daarmee ook de ruim 200 miljoen euro die vorige maand op het laatste moment aan het onderwijsakkoord werd toegevoegd nu weer wordt ingehouden, en hoe deze bovengenoemde investeringen zich verhouden tot eerdere bezuinigingen.

Daarnaast komen ook afspraken die zijn gemaakt in het sociaal akkoord op losse schroeven te staan. Ook hebben de partijen met elkaar afgesproken dat 'vervroegde uittreding niet past in een 'steeds ouder en steeds vitaler oud wordende samenleving'.

De Algemene Onderwijsbond beraadt zich maandag over de gevolgen van het totaalpakket en zal daarna inhoudelijk reageren.

Bron: http://www.aob.nl/default.aspx?id=12&article=49970

Invloeden en uitleg Passend onderwijs

Passend onderwijs vraagt bereidheid van schoolbesturen om samen met ouders het beste onderwijstraject voor ieder kind te bepalen. Het is daarom van belang dat ouders weten wat er in het onderwijs verandert en hoe zij zich op die veranderingen kunnen voorbereiden. De samenwerkingsverbanden en scholen zijn ervoor verantwoordelijk om ouders op een goede manier te informeren. Om hen hierbij te helpen, maakte het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW) een infographic voor ouders (zie hieronder). 

Bron: http://www.passendonderwijs.nl/nieuws/handige-informatie-voor-ouders/

Toekomst kinderen met autisme onzeker

De Nederlandse Vereniging van Autisten (NVA) maakt zich zorgen over de toekomst van de zorg voor kinderen met een handicap. Veel kinderen met autisme hebben behoefte aan hulp en ondersteuning die niet door mantelzorgers kunnen worden gegeven. Vrijwilligershulp, aangemoedigd door gemeenten, zou niet specialistisch genoeg zijn. Dat schrijft de vereniging in een onderzoeksrapport dat vrijdag wordt gepresenteerd.

67 procent van de autistische kinderen ontvangt mantelzorg. Daarvoor is 68 procent van ouders met autistische kinderen minder gaan werken of meer thuis gaan werken. Nog eens 41 procent van kinderen met autisme heeft behoefte aan hulp en ondersteuning, maar krijgt dat niet. Dat blijkt uit een enquête, uitgevoerd door de VU Amsterdam in opdracht van de NVA. De enquête is door ruim 4000 leden ingevuld.

De meest verkregen hulp (voor 71 procent van de kinderen) is individuele begeleiding. Die groep krijgt wegens aanpassingen in de zorg te maken met de gemeente.

Uit de enquête blijkt ook dat meer dan de helft van de autistische jongeren wel zijn begonnen in het vervolgonderwijs, maar hun opleiding niet hebben afgerond. Ruim een derde van de jongeren is ontevreden over autismekennis op het mbo, hbo en wo. Een kwart vind de kwaliteit van de begeleiding ondermaats.

Bron: http://www.trouw.nl/tr/nl/4628/Autisme/article/detail/3521263/2013/10/04/Toekomst-kinderen-met-autisme-onzeker.dhtml

Vereniging voor vrijescholen: Kleuters vrijescholen leren spelenderwijs

02-10-2013 Op zondag 29 september besteedde Brandpunt (KRO) in het programma aandacht aan de toetscultuur in het basisonderwijs. Sinds een aantal jaren zijn basisscholen in Nederland verplicht om kleuters te testen.

Vanuit het onderwijsveld en de wetenschap wordt sceptisch tegen deze vroegtijdige toetsing aangekeken. In de uitzending van Brandpunt worden zowel leerkrachten als wetenschappers geïnterviewd. Volgens hen zijn kleuters te jong om individueel te worden getoetst en zeggen de resultaten niets over de ontwikkeling van een kind.

In de praktijk kunnen zelfs averechtse effecten ontstaan wanneer kinderen prestatiedruk ervaren, slechter gaan presteren en daardoor een ‘speciaal’ label krijgen. Tegelijkertijd tonen onderzoekers aan dat toetsing onder kleuters uitsluitend een momentopname weerspiegelt, die van dag tot dag kan verschillen.

Vrijeschoolonderwijs in leeftijdsfasen

Binnen het vrijeschoolonderwijs is de ontwikkeling van het kind de leidraad. Kinderen doorlopen verschillende fases in hun jonge leven. Daar worden het onderwijs en de lesstof op afgestemd, zodat ieder kind zich optimaal kan ontwikkelen.

Er zijn binnen de vrijeschool drie leeftijdsfasen van zeven jaar. In de eerste fase zijn jonge kinderen één met de omgeving. De ervaringen die zij daarbij opdoen komen nog diep binnen. Zij dienen daarin behoed en beschermd te worden. Daarom brengen kleuters op vrijescholen de dag voornamelijk al spelend en daardoor al lerend door.

De kleuterklas van de vrijeschool

De vrijeschool kleuterklas is heel talig. Er wordt veel gebruik gemaakt van verhalen en versjes waarmee de woordenschat vergroot wordt. Omdat dit al spelend en bewegend wordt aangeboden, wordt de fantasie en de motoriek van het jonge kind verder ontwikkeld. Kleuters bouwen met groot en klein materiaal en leren evenwicht en verdeling en aanvankelijke rekenvaardigheden. Al deze vaardigheden worden geobserveerd en bijgehouden in een leerlingvolgsysteem. Door kinderen langdurig en regelmatig te observeren kan de ontwikkeling van de basisvaardigheden van het jonge kind kwalitatief worden beoordeeld.

Bron: http://www.vrijescholen.nl/nieuws/2013/10/02/kleuters-vrijescholen-leren-spelenderwijs.html

Trouw: Kleuters worden dommer van de iPad

Sieneke Goorhuis-Brouwer; orthopedagoog/spraakpatholoog, lector Early Childhood Stenden Hogeschool − 03/10/13, 13:00

© anp. Leerlingen van de Master Steve JobsSchool in Sneek aan het werk op hun tablet tijdens de eerste schooldag.

OPINIE SIENEKE GOORHUIS-BROUWER   Pas na hun zevende kunnen kinderen veilig op de laptop of computer spelen en leren. iPadscholen zijn een riskant soort vernieuwing, stelt orthopedagoog Sieneke Goorhuis-Brouwer.

"Voor jonge kinderen is de computer te snel. Ze kunnen de informatie niet verwerken in een tempo dat bij hun breinontwikkeling past."

Met de Steve Jobs-scholen wordt een nieuwe weg in het onderwijs ingeslagen. De computer mag niet meer ontbreken. Ook niet in het peuter- en kleuteronderwijs. Computeronderwijs is tot nieuw doel verheven.

Worden kinderen daar beter of slimmer van? Nee, in het geheel niet.

De Duitse hoogleraar Manfred Spitzer (arts, filosoof en psycholoog) toont aan dat kinderen er dommer van worden. Hij spreekt van 'digitale dementie' die al op jonge leeftijd intreedt. Hersenen van jonge kinderen moeten getraind worden. Hersentraining gebeurt door doorleefde ervaringen. Door bewegen, kijken, luisteren en converseren.

De computer oefent kijken naar een scherm (tweedimensionaal). Peuters en kleuters hebben juist driedimensionele ervaringen nodig: met hun hele lijf iets beleven, waardoor het actieve leren aanvangt. Mensen die dit ontkennen en de computer-pedagogiek aanhangen, zijn volgens Spitzer onbekend met pedagogische inzichten of uitsluitend commercieel geïnteresseerd. Kinderen worden te beperkt gestimuleerd.

Breinontwikkeling

Voor jonge kinderen is de computer te snel. Ze kunnen de informatie niet verwerken in een tempo dat bij hun breinontwikkeling past. Dit gaat vervolgens ten koste van het concentratievermogen, omdat het ene beeld over het andere heen tuimelt.

Neem het spel 'Giggles, mijn dierenvriendjes', van de Belgische uitgever Transposia. Door met hun knuistjes op het toetsenbord te slaan kunnen baby's en peuters dieren op het scherm tevoorschijn toveren. Hoe meer toetsen het kind aanraakt, des te meer eendjes en schildpadden op het scherm bewegen. De kinderen zijn gezien hun ontwikkeling niet eens in staat om te volgen wat er gebeurt. Zonder zich te kunnen concentreren op de afbeeldingen, zonder tot zich te kunnen laten doordringen hoe de afbeeldingen heten en zonder rem van de kant van de ouders (het kind speelt immers zo leuk), slaan ze op de toetsen en gunnen zich rust noch duur. Als alles maar beweegt!

Waarom wordt ouders voorgehouden dat de computer goed zijn voor kinderen? Ouders zouden moeten weten dat jonge kinderen tijd nodig hebben om informatie te verwerken, omdat hun hersenen nog volop in ontwikkeling zijn. Het gaat allemaal nog niet zo vlot als bij volwassenen. Als een kind van vier met vader een prentenboek bekijkt, is dat een oefening in kijken. Soms duurt het minuten voordat de juiste afbeelding is gevonden. Een oefening in concentratie. Na twee prenten wil het vaak weer 'gewoon' spelen. Snel wisselende computerbeelden leiden tot een andere moeheid. Tranende ogen, verstoord gezichtsvermogen en hoofdpijn. Kinderen die veel voor een computer zitten, bewegen ook minder.

Gebrek aan warmte

Mijn bezwaar is ook dat de computer kinderen te veel isoleert van het dagelijkse leven. Het leven dat via de computer binnenkomt is afstandelijk en zonder menselijke warmte. De sociaal-emotionele ontwikkeling loopt daardoor gevaar. Communicatie met de volwassene wordt beperkt en misschien verstoord. Ze praten minder met elkaar, waardoor de ontwikkeling van de uitdrukkingsvaardigheid in gevaar komt.

Dit neemt niet weg dat de computer binnen het onderwijs didactisch kan worden ingezet, maar het is een middel naast andere, geen doel. En pas nadat de eerste fase van de breinontwikkeling, tussen 0 en 7 jaar, heeft kunnen plaatsvinden door veel praten, spelen en bewegen in een sociale context. Steve Jobs moet in zijn jeugd veel gespeeld hebben om zo'n succesverhaal te kunnen worden.

Bron: http://www.trouw.nl/tr/nl/4556/Onderwijs/article/detail/3520605/2013/10/03/Kleuters-worden-dommer-van-de-iPad.dhtml

Implementing Rhythm in Our Home Changed Our Lives, Kept Our Sanity and Improved Our Relationships

Implementing Rhythm in Our Home Changed Our Lives, Kept Our Sanity and Improved Our Relationships

Do you live with rhythm in your home?  I didn’t because I didn’t even know what that meant.   After I learned about it and started to really implement it, my family and my life had been completely transformed.  Here is the story of how it all started…

I was brought up in a home that did not have much structure.  We had meals at mealtimes but not always together, especially breakfast, it was often eaten standing up and completely rushed.   A lot of times packing it with me to eat on route to school or an event.  Sunday church was the only thing that was non negotiable.  Other than that, most family activities were off the cuff.  Of course I did not see anything wrong with this picture.  I turned out “fine”, as most people have.

My adult life before kids were just things that happen to me and all decisions were based on the result of how comfortable I would or would not be.  No one would realize and see how self indulgent one is until you become a parent, no matter how giving you think you have been. Don’t feel bad about this if you don’t have kids. It is only natural that you would want to be good yourself.

Parenthood will bring out the dark stuff, from the inside out.  What you do with these feelings/emotions/realizations and whether you want to learn from it is entirely part of your path.  To me it is a choice, you either choose to ignore/bury it or you face it head on.  If you choose to face it then it will probably be the most uncomfortable, self inflicted hard core (pun intended) decision you would have to make.  The worse part is, there are so many layers and once you go in, it is hard to come out unscathed.  The layers are extremely overwhelming.  It takes courage and guts to face this darkness.  To me, this is actually THE hardest part about parenting – dealing with your own crap.

Most new parents talk about how hard it is to take care of highly emotional infant/toddler set, about how to deal with their tantrums, asking around for tricks and tips on discipline, seeking for the best methods to getting them to sleep through the night…the list goes on.  The truth is, when your kids are “acting out”,  it is actually them asking you to look into yourself.  And if you want things to change, you have to change yourself first.  In the world of kids, words are cheap especially in the early years.  I have learned that one has to model the behaviour you want your kids to have.  THAT to me is why parenting is not easy, the smelly diapers and the tantrums do not come close to the difficulty of inner work.

There is light at the end of this blog post/tunnel.  I worked hard on my own crap and I got rewarded.  Let me tell you how it happened.  Lets get back to the topic of rhythm.

From the beginning of my parenting journey, I thrived on the attachment parenting philosophy of how to be attuned and keeping close awareness of your child’s needs.  I was that mother who “wore” her baby everywhere.  First slings then wraps and then the Ergo carrier.  The used McClaren stroller we purchased via craigslist the day before he arrived collected dust.  I was into keeping my baby close to my body as much as I can and as close to my face and head as I can.  He and I definitely bonded.  I was happy and he was happy (so I thought).  I was breastfeeding on demand and I was okay with him needing to feed throughout the night (and day).  He could sleep when he falls asleep and eat when I sensed he was hungry.  I would prepare meals for him first, feed him and then think about what we’d eat AFTER he falls asleep – a lot of times that is after 10pm.  This baby-led lifestyle was working for us – so I thought.  I remember even commenting to myself on how “rigid” this mother was when I learned that she would put her 6 month old to nap and sleep for the night everyday at the same time.  I remember thinking: “Kids would sleep when they are tired.”

Wow, did I have something to learn.  Enters my own unhealthy connection to sleep.  I grew up not having a set time to sleep.  I was allowed to sleep as late as I wanted throughout my childhood (a lot of times, pass 11pm).  I never recall on having to nap or being asked if I needed one.  I slept because I was exhausted, not because it was bedtime.  I was always tired during the day and would crash out in the library on a desk while trying to do homework after school.  As a result, when I got older I had insomnia and would stay up two days or more in a row during exam times throughout university.  I did not know how to self regulate.  That was my normal.  Yeah.

Here I am, totally “handling” my sleep-deprived life like a pro.  As this lifestyle continued, I was starting to fall apart and not realize it.  I would have trouble keeping up with housework, I couldn’t take a shower without thinking that I would wake the baby up, I was also working part-time.  I thought I had a handle on it.  I thought this stressful, surviving-by-a-thread mode was normal and that was what parenting a young child is like.   I accepted it and both my husband and I were game for the challenge.  Until one day I came across the Waldorf School and their child development philosophies while researching for schooling around my community.

Enters a WHOLE NEW WORLD. Total and absolute epiphany.  What an eye opening experience.  This was the first time I had encountered the words rhythm, home and family in the same sentence. Rudolf Steiner?  Who is that?!  (I’ll have to take a rain check on the elaboration of Mr. Steiner.  What I have learned from his philosophies are many a blog posts to come.  Stay tuned.  In the meantime, here is the link to his wiki world to make it easier for you know now )

From the moment I “walked-in” to this new-to-me world of Waldorf Education and its philosophies on child development, I knew I had found something I can really sink my teeth into.  No one, and I mean NO ONE I knew throughout my diverse life experiences had ever talked to me about the existence of this philosophy. It felt like I was censored from it my whole life and all of a sudden the curtain was lifted.  Eyes wide open I went in head first into the deep end of this fascinating new pool.  I may as well have just discovered a new planet.

I am a really fast learner.  I’m even faster if I feel a fire in my belly about something.  Well, my stomach was burning alright.  I only had to read a few of books and articles out of the milieu of teachings for me to change our family’s way of life 180 degrees.  Of course I have the best partner who was in complete support to this new research and was so on-board with trying anything new if it has to do with improving our family life.  So we went out there, worked our butts off in making changes within ourselves and got us some rhythm in our home.  Here is what it looks like (please keep in mind that we have pre-school age kids, this will change as they grow of course) :

1.  7am: We have an epic un-rushed breakfast before father goes to work.  When I said epic, i mean we all eat together sitting down, with table set, no cereal in a bowl of milk but instead fresh fruits, yogurt, eggs cooked in different ways in different seasons, sometimes bacon or sausages and toast.  On weekends and special occasions we take it even slower and grander, doing pancakes or french toast etc.
2. 8:30am: After breakfast activity (for the ages from infant to around 6/7) consist in the form of a walk around the neighbourhood visiting cats, saying hi to the postman, chatting with neighbours, pick berries and throw rocks in the river or a short hike in the forest, then back home for a bit of circle time – singing, stories and snacks then free uninstructed play while I prepare lunch.
3. 11:45am:  Lunch time happens in the same time frame everyday, again together, no matter where we are.
4. 12:30pm:  2 to 3 hours of nap/quiet time in a room where there is a bed – no sleeping in the stroller, in the car seat or in a carrier.
5. 3pm: After nap activity would be similar to after breakfast and 2 days out of a week, we make get in the car and go explore somewhere a bit further.
6. 6pm: Dinner time happens in around the same time frame, and dad would do everything in his power to be present for this meal – even meaning having to work a bit in the evening.
7. 6:45pm: Bath, story and a song – for the first 3 years we didn’t even read books.  We would all lay in bed in the dark and tell stories that would pertain to our boys’ day/life.
8. 7:30pm:  Lights out.

So this is what the basics framework of what our rhythm looks like.   Of course it gets flexed with the ebb and flows of the seasons and developmental milestones.  In general,  everyday of our lives now looks more or less like this ever since I’ve discovered this way of organizing our days, yes even on weekends!

It may seem boring or its just a time schedule if you look at it at face value but the kind of discipline and creativity it takes to sustain this EVERYDAY takes a lot of hard work, especially when you have never experienced this throughout your life.  We have been at this for over 3.5 years now and we are constantly refining the details and making it even better.

Every since we got rhythm, both my husband and I been rewarded with quality “me and us” time every night starting from 7:30pm.  The boys sleeps through the night.  I get to have a bonus 2 hours of quiet uninterrupted time in the middle of my day where I can recharge.  But the real reward is how the kids are.  They both feel secure and joyful knowing their day is predictable, they are well rested therefore able to absorb new things with much focus and ease, well feed with regular timed meals and snacks to keep energy levels even-keeled, the pro list is very long. Ultimately they are genuinely happy, physically thriving and has an overall great sense of peace about them.

What I really want to say to all the struggling, sleep deprived parents out there, is that you CAN keep your sanity, have time for yourself and your relationships even with very young children in your home.  Two years ago when our second boy came into our lives and into this developed rhythm of ours, his ability to self-regulate from the very beginning never cease to amaze us.  So yes, you can have rhythm in your home from day one.

I strongly urge all families to try this out.  There are lots of trails and errors that we’ve worked through and ironed out throughout this journey and we know with every developmental change, there will be a new shift in the details of our rhythm.  I will be writing more on these shifts and changes in many posts to come for if I can inspire one family to develop a peaceful fulfilling home life, I would be more than happy to share our stories.

To learn more about how to set rhythm in your home, here are some great resources to dig deeper into:

Carrie, one of my biggest parenting inspiration from The Parenting Passageway,  has many many amazing insightful posts on this topic, this one is a good one to start with:  Eight facets of a family culture: Rhythm (Part One).

Helle Heckmann, renowned Waldorf Kindergarden teacher and author of books like Slow Parenting wrote an in-depth and detailed article on how to create rhythm in the home.  It is called Daily Rhythm at Home and its Lifelong Relevance.

These two articles alone will open the door wide into looking at parenting from a different perspective than what we are mostly exposed these days.  It is truly inspiring to know that there are such great resources out there and I feel so grateful to have stumbled onto this for it has changed my life significantly and continuing to do so.

Please feel free to leave a comment or sent me and email if you want to discuss more about this, especially if you are thinking of making this change.

With much warmth and love,

Grace

Bron: http://plentyofsimple.com/2013/08/22/implementing-rhythm-in-our-home-changed-our-lives-kept-our-sanity-and-improved-our-relationships/